13-4-17 until 17-4-17: Roadtrip

13 april 2017 - Sydney, Australië

Het heeft even geduurd, maar dan hierbij mijn derde reisblog waarin ik vertel over de roadtrip die ik heb gemaakt in het lange paasweekend.

Omdat we tijdens het paasweekend geen colleges hadden (inclusief de vrijdag en maandag) wouden we graag met een groepje erop uitrekken. Zo kwamen we met het idee om een roadtrip met de auto te maken in zuidoost Australië naar Canberra, Melbourne en terug te reizen via de westkust. En tocht van +/- 2200 kilometer.

Deze tocht heb ik gemaakt met Renate, Romy en Stan. Allemaal van Nederlandse afkomst wat het communiceren toch wat makkelijker maakt. Het plan was om donderdag in de namiddag te vertrekken zodat we de vrijdag volledig konden benutten. Zo gezegd, zo gedaan. Renate had via Hertz een auto gehuurd (zie foto’s) zodat we allemaal met ons internationale rijbewijs stukken konden gaan rijden. Enkel kwamen we er helaas later achter toen alles al was geboekt dat Hertz in de voorwaarden had opgenomen dat je pas vanaf 21 jaar de auto mocht besturen, en dat je tussen de 21 en 25 jaar een megatoeslag per dag moest betalen. Daarom vielen Romy en ik al af omdat wij 19 waren, en moest er voor Renate en Stan een extra verzekering worden afgesloten i.v.m. hun leeftijd.

En toen we daar waren om de auto op te halen werden er nog allemaal extra kosten in rekening gebracht. (Te denken bijvoorbeeld aan een rijvaardigheidstoeslag en verzekering voor wanneer je de auto in de prak rijd) Zo kwamen we een halfuur later met de sleutels naar buiten, maar was de auto inmiddels ook twee keer zo duur uitgavallen.

Maar dat mocht de pret niet drukken… We kregen er een mooie auto voor, en voor Romy en mij een lekker vooruitzicht dat wij de hele reis lui op de achterbank konden zitten. Renate mocht het spits afbijten door te gaan rijden in de spits in Sydney. Het is al wennen om aan de andere kant te rijden, maar als je ziet hoe aso iedereen rijd in de stad mag je bijna een pluim krijgen als je zonder botsing de stad uitkomt. Gelukkig liet Renate zich niet opfokken en kwamen we zonder krassen de stad uit waarna onze eerste stop 4 uur later Canberra zou zijn.

Canberra is de hoofdstad van Australie, omdat Melbourne en Sydney er niet uit konden komen vroeger wie het zou worden, waardoor de stad er speciaal voor is gebouwd. De planning was om hier ongeveer een halve dag te blijven omdat Canberra niet echt grote toeristische trekpleisters heeft.

Rond 10 uur die avond kwamen we aan in Canberra, en na wat te hebben gegeten hadden we ons ingecheckt in hotel Rexx wat we via booking.com vooraf hadden geboekt. We hadden het een beetje voor ogen om de eerste dag in luxe te slapen, en dan langzaam terug te gaan naar een hostel/motel. Na onze koffers op de kamer te hebben gedumpt en ons te hebben omgekleed waren het centrum ingegaan waar we naar een paar clubs waren geweest. Rond 3 / half 4 waren we terug in hotel waarna er natuurlijk weer een typische Matthé voorval voordeed….

Ik zat nog even over te twijfelen om erover te schrijven, maar ach…. Ik denk dat dat het later toch nog wel in mijn reisblog terugkomt. Mijn telefoon was spoorloos. Ik wist zeker dat ik voordat we de stad in gingen hem aan de lader had gelegd, maar daar was hij nu niet meer te vinden. De anderen kenden me ondertussen ook al langer, en dachten dat ik hem gewoon was verloren in de stad. Eerst hadden we de hele kamer overhoop gehaald, waarna ik daarna nog een keer ben teruggelopen naar het centrum. Toen ik zoekend was op de stoep vroegen een paar Belgen bleek later wat ik aan het doen was. Toen ik vertelde ‘’ dat misschien mijn telefoon op de stoep of in het gras moest liggen’’ hielpen hun gelijk met zoeken waarna ik tot half 6 Canberra heb verkend terwijl de anderen prinsheerlijk lagen te slapen….

Toen ik om half 6 zonder gewenst resultaat met een humeur van … terugkwam in het hotel heb ik eerst nog even mijn gal uitgespuugd over de eerste betreffende hotelmedewerkster die ik tegenkwam. Zij beloofde uit te kijken naar de telefoon en bericht te geven zodra er wat was gevonden. De volgende dag (1.5 uur later) werd ik alweer wakker en ben ik bij licht nog een rondje zonder resultaat gaan zoeken rond het hotel Ondertussen was de rest ook langzaam wakker geworden en klaar voor uitchecken. Toen bleek enkel dat Stan verscheidende kleding mistte (2 spijkerbroeken, zwembroek en slippers) en dat daarnaast sigaretten van Romy waren verdwenen. En toen werd het verhaal van jatten opeens wel een mogelijke optie.

Omdat we moesten uitchecken zijn we met bagage naar de lobby gegaan waar we ons beklag hebben gedaan. Het is namelijk onmogelijk om het hotel zonder autorisatie in te komen… Enkel werkt(e) het hotel niet echt mee i.v.m. drukte, (tot op heden 21-4 nog steeds geen reactie terwijl wij dagelijks bellen) maar ze beloofde de bewakingsbeelden te bekijken en een terugkoppeling te geven. En zo eindigde de eerste nacht in het eerste hotel niet alleen als duurst qua kamer, maar ook als duurst voor onze persoonlijke bezittingen.

Enkel mocht het de pret niet drukken en waren we begonnen met het bezichtigen van de stad. Het was alleen goede vrijdag wat betekend dat veel winkels gesloten zijn omdat Australiërs bij elke officiële feestdag hun winkels gesloten houden… Een mentaliteit commercieel zijn en winst maken merk je hier niet. Het motto licht hier meer op ‘’ wat vandaag niet komt, komt morgen wel weer’’. We zijn daarom eerst naar de hoogste heuvel geweest van Canberra waarop je uitzicht had over de hele stad. Daarna zijn we naar het Australian War Memorial geweest waar Australische soldaten worden geërd die hebben gevochten tijdens verscheidende oorlogen voor Australië

Ook wou ik graag in Canberra nog een nieuwe telefoon kopen, maar dit ging niet omdat alle winkel (in de hoofstad….) waren gesloten. Daarom verlieten we rond 2 uur die middag de stad zodat we ruim 7 uur later zouden arriveren in de grootste zuidelijke stad van Australie, Melbourne.

De weg van Canberra naar Melbourne was ruim 660 kilometer over een lange uitgestrekte weg. Wat opviel tijdens de reis is dat er veel losse politiecontroles zijn. Agenten kunnen overal ineens opduiken en je aanhouden. Flitscontroles heb je hier niet.

Rond 21:30 kwamen we die avond aan in Melbourne waar we twee nachten zouden slapen in een motel. Omdat je toch al snel 25 dollar voor bijvoorbeeld 4 biertjes betaald besloten we die avond wat drank in te kopen en met pizza’s wat spelletjes te doen in het motel genaamd Flagstaff City inn. De volgende dag gingen we rond half 10 te deur uit om te dag goed te benutten en zoveel mogelijk van de stad te zien.

Ten opzichte van Canberra was deze stad 180 graden anders. Overal liepen mensen en winkels waren hier gewoon wel open (wat verbazingwekkend is omdat in principe winkels tijden stille zaterdag ook gesloten mogen zijn) Toen we in het centrum waren gekomen ben ik gelijk de eerste beste telefoonwinkel in gegaan. Waarvan ik dacht dat dit binnen 5 minuten wel even geregeld zou zijn, was ik een uur later nog niet de winkel uit. Eerst moesten paspoorgegevens worden gecontroleerd i.v.m. boekhouding. Toen ik daarna wou betalen weigerde al mijn betaalpassen en creditcard. Daarom moest het bedrag contant worden opgenomen, maar had ik het limiet niet hoog genoeg staan voor deze contante opname. Dan is de mobiel bankierenapp handig als je er toegang tot hebt, maar uiteindelijk moest ik de wijziging doorvoeren in een internetcafé.

Zo heb ik de halve ochtend besteed in telefoonwinkel Optus terwijl de anderen hun tijd volteden in de Starbucks met de een naar de andere koffie… Toen eindelijk de telefoon was gekocht en een sim kaart was gehaald dacht in de veronderstelling dat ik vanavond wel weer online zou zijn. (Dit bleek een utopie…)

We konden dus vanaf 12 uur vol toerist gaan spelen. Eerst waren we naar de hoogste toren van de stad geweest genaamd de Eureka Tower. Hier had je een fantastisch uitzicht over de hele stad waarin je goed kon zien hoe de opbouwconstructie was.

Daarna waren we naar Australian Open tennisvelden geweest waar we verscheidende velden hebben bekeken en zelfs een potje live tennis hebben gezien. Daarna wouden we het Australian football veld bekijken, maar toen we daar kwamen bleek dat er een wedstrijd bezig was. Om dit ook een keer gezien te hebben besloten Stan en ik een kaartje te kopen voor de wedstrijd. Renate en Romy wouden niet, maar vonden het niet erg om even ergens wat te eten.

Het stadion genaamd Melbourne Cricket Ground waar ruim 100.000 mensen in passen was deze wedstrijd voor +/- 35 procent uitverkocht. Het bekijken van zo’n wedstrijd is een echte aanrader voor iedereen die naar Australië. Zie de filmpjes en foto’s die ik heb bijgevoegd.

Na de wedstrijd hebben we met zijn allen ook nog wat gegeten, waarna we daarna een ritje hebben gemaakt in de historische tram. Deze tram rijd buiten het centrum rondjes en is gratis voor iedereen. Tijdens de 35 minuten durende rit als je het hele rondje afmaakt wordt verteld over de stad, en wordt er gestopt bij hotspots van de stad waar je kan in/-uitstappen. Ook een hele mooie ervaring.

Die avond hadden we wederom ervoor gekozen om met gekocht eten en drinken wat spelletjes te doen op de motelkamer. Stan en ik wouden eerst nog even kijken in het casino van Melbourne, maar besloten het toch niet te doen omdat de verleiding om te gaan spelen waarschijnlijk groot zou zijn. Ook zouden we die volgende ochtend vroeg vertrekken.

De volgende checkte we ons half 8 waarna we zuidelijk waren afgereisd naar Philip Island. (Eiland onder Melbourne waar we een koalaopvangcentrum zouden bezoeken)

Precies 10 uur arriveerden we bij het opvangcentrum waardoor we gelijk naar binnen konden lopen. Het was enkel jammer dat het park niet alleen qua mensen nog was uitgestorven. Koalaberen slapen namelijk tussen de 18 en 22 uur per dag. Het is dan ook vrij bijzonder wanneer je een koalabeer wakker ziet rondwandelen. Na verscheidende vertrekken te hebben bekeken waar we alleen maar slapende konden vinden hoorden we ineens een kreet van een chinees dat er eentje wakker was. Op zijn Nederlands hebben we even voorgedrongen om een paar goede foto’s te maken waarna we daarna naar volgende locatie waren gegaan.

Dat was het strand. Hier was een klif die je kon beklimmen op eigen verantwoordelijkheid. Na een paar foto’s op het strand te hebben gemaakt waren we begonnen aan de klimtocht van +/- 30 minuten waarna je daarna oog in oog met de zee stond die telkens tegen de rotsen opsloeg waardoor het water bijna recht in je gezicht kwam.

Later die dag op de terugweg hadden we nog een kleine “pitstop” gemaakt bij het Grand Prix Circuit van Phillip Islands. Toen begon de volgende lange autoreis richting het stadje Eden waar we de laatste nacht zouden overnachten. Na ruim 7/8 uur met twee tussenstops kwamen we aan in het plaatsje wat vooral bekend is om zijn walvisvaart en walvis spotten.

Hier hebben we de volgende dag voor vertrek naar de volgende kustplaats verscheidende uitzichtpunten bekeken waar je fantastisch uitzicht hebt op de zee. Daarna waren we afgereisd richting Narooma Beach waarbij we wat hebben gegeten terwijl ik als enige heb gezwommen. Na dit laatste plaatsje te hebben bezocht zijn we vervolgens teruggereden naar Sydney waarbij we ondeweg nog een stop hadden gemaakt.

Rond 9 uur die avond kwamen we aan bij het vliegveld waar we de auto die donderdag hadden opgehaald. Waar ik hierboven niet over heb geschreven, maar waar we ons wel zorgen over maakte waren verscheidende krassen en deuken die in de auto zaten. Van 1 deuk wisten we dat we die hadden gemaakt, maar de rest hadden we niet opgemerkt voordat we die donderdag vertrokken. En in de voorwaarden stond aangegeven dat alles wat je vooraf niet aangeeft tot jou wordt gerekend. Maar de betreffende controleur deed een snelle blik waarbij niks opviel en we zo konden weglopen. Dat bespaarde Renate een hardaanval die er het meeste over in zat omdat de auto op haar naam stond.

Zo sloten we roadtrip rond half 10 die maandagavond af. Het waren 4.5 fantastische dagen waarin de gestolen spullen een klein dieptepunt waren, maar voor de rest alles TOP was! Wanneer ik straks klaar ben met mijn colleges halverwege Mei hoef ik dit deel van Australië niet meer te bezoeken.

Foto’s